►

►

►

06.08.2018:  Jak czytać instrukcję? 

Statystyczna większość społeczeństwa ma chroniczną awersję do czytania instrukcji. Wszelakich. Pomimo iż instrukcja do "Podróży" to tylko 3,5 strony, to jednak część z graczy i tak myśli o jej czytaniu ze zgrozą, zwłaszcza, że przeważnie po pierwszym przeczytaniu nie zrozumie się wszystkiego, co powoduje narastanie frustracji, stresu, depresji i innych ciężkich chorób, których lepiej uniknąć.

Jak więc czytać instrukcję, aby wydłużyć sobie życie?

Oto kilka porad praktycznych:

• zapewnij sobie 5 minut, podczas których nic nie będzie Ci przeszkadzało i rozpraszało, żeby nie trzeba było mówić "gdzie ja to skończyłe(a)m ?". To najprostsza droga aby po kilku zdaniach stwierdzić "ta instrukcja jest jakaś głupia".
• najlepiej kiedy jeden z graczy czyta instrukcje na głos, tak aby wszyscy pozostali mogli słuchać. Nie musisz wtedy zapamiętać od razu wszystkich zasad - zazwyczaj każdy pamięta jakiś kawałek, a razem pewnie zapamiętacie niemal całość. Taka instrukcja w chmurze ...
• nie staraj się zapamiętać całej treści. Po jednym przeczytaniu zacznij grać. Instrukcja nie jest wydrukowana na samoniszczącym się papierze i zawsze można do niej zajrzeć kiedy czegoś nie wiadomo. Znacznie łatwiej jest zrozumieć detale, kiedy gra jest już w toku.
• Na szczęście w tej grze zasady są tak proste, że po pierwszej rozgrywce nie będziesz musiał przechodzić przez instukcję jeszcze raz ...
• Na koniec najlepsza rada. Jeśli jest Was więcej, a przecież gra przeznaczona jest dla przynajmniej dwojga graczy - daj instrukcję do przeczytania komuś innemu :-)

(TM)

(TM)

Nazwa gry, pomysł, elementy mechaniki rozgrywki oraz wszystkie elementy graficzne są zastrzeżone, a ich wykorzystanie wymaga uzyskania zgody autora.

Aktualności

Gra planszowa

Podróże po Jurze

09.08.2018:  Gra drużynowa - czym różni się od indywidualnej? 

Zasadniczo różnice są następujące:

• Gracze zbierają amonity na wspólne konto. Znaczki - nie, te ciągle kolekcjonuje się indywidualnie. Jeśli jednak jeden z graczy drużyny zdobędzie odznakę, to ta zasila już konto drużyny. Dlatego warto wymieniać się kartami tak, aby to nasz zawodnik "wymiótł" przeciwnikom odznakę sprzed nosa.
• Tu dochodzimy do punktu drugiego, kto wie, czy nie ważniejszego: gracze w drużynie mogą wymieniać się kartami. Jeśli tylko akurat znajdą się w tym samym czasie w punktach informacji turystycznej, albo staną obok siebie. Na planszy, nie w realu oczywiście. To daje zupełnie nowe możliwości. Wiele możliwości. Zarówno związanych z podziałem terytorium, jak i kolekcjonowaniem znaczków do odznak, użyciem kart Przewodnika Jurajskiego, Lotów Widokowych, a kto wie czego jeszcze. Widzieliśmy już przeróżne strategie...
• Gracze wymieniają się kartami 1:1 czyli, że po wymianie każdy ma tyle samo kart, co przed nią. Tyle, że innych. No ale po to się przecież wymieniali...
• Można grać w dwóch trójosobowych drużynach, albo w dwóch, lub trzech dwuosobowych. To zupełnie różne rozgrywki.
• Gra drużynowa generuje znacznie więcej adrenaliny, niż gra indywidualna. Przeważnie. Choć nie zawsze. Ale zwykle tak ... :-)